سعدالله باوندپور
اطلاعات تماس
سایر اطلاعات
-
سعدالله باوندپور
تخلص: ضیاء
اهل:کرمانشاه، ماهیدشت، روستای سامره
#شعر1
خالی ها وه گوناد یه چیو قشنگه
بژانگد پرچین وه سری جنگه
فره وه ناز خونی گرد تمیوره
مه بومه نذر ای سازو ای دنگه
#شعر2
تو هه زلفت سیس جور شواره
دیوت ایلی مالد ژیر دواره
چه رنگینی چنی برزی عزیزم
سوار کاری قید شنگو قطاره
#شعر3
یه چیو رشه یه چیو زلف تو خامه
چود خردایو مه کفتم وی دامه
تماشای زلف بکم یا خال گوناد
نیزانم واجب تر ارا مه کامه
#شعر4
تو بش مه نیدن ارام حرامی
منمه نمکو تو جور زامی
زانم لیوه بیده نمنه هوشد
له ناو مردم ته بیوش جور برامی
#شعر5
[۱/۲۷، ۱۷:۰۳] ضیا: لو وبان تاش برزه زرده واگی زلانی
چیو کوک شقه دنگد تی پر بالم رزانی
چن وخته حالم گنه وتن زوان بسامه
زیوتر بورو عزیزم وخته بارن کورانی
ضیا باوندپور
[۱/۲۷، ۱۷:۰۵] ضیا: هر چن مجنون بیمه نمنیه هوشمهیما شیوی که دوس داشتی مه پوشم
خرد له پل گذیشت دی هیوچ نشارو
زانم شیو کردیده رسیسه گوشم
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۰۶] ضیا: هر جاچیده وتیده درد مه فرستو نازپورده ای چوزانی درد چس
سری بیه له خوار شار تا گر بزانی
وه تو بدبخت تریش وی شاره هم هس
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۰۷] ضیا: وی بازار داخ بیکسه تو کم درم تو کم درمله شاعری فقط زوقو قلم درم قلم درم
کور کلهرم بالای جور علم درم. علم گرم
له خل شیرگه له گیلانم چو کم درم.چو کم درم
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۰۷] ضیا: باورم نیو بچی، دی نشنوم صدای تهضیا بو له نذر، خنی رنگین باصفای ته
اشکم نیلی بنویسم له پاکیو وفای ته
خود نیدن چنی سرده ،ناو مالو ماوای ته
به یاد پدر😭😭
[۱/۲۷، ۱۷:۰۸] ضیا: قصه کردن گرد دیوار عجو صفای دریدکسو کارم تنیام هیشتن غم چه وفای درید
منو غم گرد یک سازیم همیشه تو بچو
مه نی ژنم غمیش خونید عجو صدای دیرید
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۰۹] ضیا: لاوه لاوه بکه ارام دی اخر شوه دالگهدنگ لاوه لاوگد جور قورص خاوه دالگه
سرم بنم له بان پات مه بومه کورپی هم اراد
بخون ارام گورگانه ژودردت وی چوه دالگه
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۰۹] ضیا: توخدای مه دایه وه ریو زمینیچه کفر بود چه کفر نود همینی
خدا ناود ننم پیغمبری دن
صبور ی مهربانی تو امینی
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۰۹] ضیا: جور دوریش مه گردم ولات ولات له شوندله هر مالی مه نیشم شعری کمه خلاتد
وختی دلم هیورد کی کفتمه یاد مردن
بیوسه عادت ارم مه دورشیو خر خواردن
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۰] ضیا: لو ریه گلو خواردمه دس کیشامه رسوام نکهکم بهانه و لیم بگر جارم نکیش ..لیوا نکه
او جیو او گنم له کوره بی له کو سنم
تو توای مه مس نکم دعا نکه زلف شورد بشارو دی وا نکه
[۱/۲۷، ۱۷:۱۰] ضیا: درد عشقی هاله گیانم تا سوقان سوزانیسمجوهر ارمیس چاوی بیوه سیل ررمانیسم
هر جا دیمه مجنون له داخ لیلی
داخ دیوریه یه چه سخته تا کمر خمانیسم
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۰] ضیا: له بیکسی سرم هلگردمو چیممه له غربت خیالم بردمو چیم
نه ماوا داشتمو نه دوس گیانی
له شونم پولیل پشت سر رمانمو چیم
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۰] ضیا: زانی ارا دل دامه توتا هرروز دلم بشکنیگیانو قلبم بیوسه ماواد زانم اویش رمنی
له دل قسی چاو خسم دلشکنی مال رمنی
عاموزایلد دی نیتوند خدا بتوای هن منی
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۱] ضیا: له او روژه تو چیده چمان مالم رمانییه چیو دلت هات عزیزارا دلم شکانی
چن روژه وه سر جاده تاشوکی وسامه
اخه یکی وت تیدن اگر بچود وه گیانی
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۱] ضیا: لو وبان تاش برزه زرده واگی زلانیچیو کوک شقه دنگی تی پر بالم رزانی
چن وخته حالم گنه وتن زوان بسامه
زیوتر بورو عزیزم نارن مجتبی کورانی
[۱/۲۷، ۱۷:۱۲] ضیا: فلک یی دف باو چایگ دم بکیمنکمی تر لی غمیله کم بکیمن
بیلا له شاد بنیشم قضم ساتی
بثات خم و خوصه جم بکیمن
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۲] ضیا: نیزانم دل وه کی لیوا بسایدهکه بعد از یی عمری وه ریوم وسایده
یه چیو فره زانو بیده عزیزم
تو استاد بیودنه شیطان درس دایده
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۳] ضیا: شریینم هی شرینم هی شرین دادمه له داخ تونا سوزیم ای داد بیداد
مه مجنون بیوم له شون لیلی
تو چیده کشو کیو له شون فرهاد
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۳] ضیا: شکت نیوده اقره دل دایپیم و دل سنیدنتوبیوش چیو له غربت یی سالی منیدن
مگر تو نوتی دل کنین سخته
بیوده سه مقنی چوه دل کنیدن
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۳] ضیا: تو لیلی ناوده یا لیل یا لیلاهروژ یی ناو چرن نازار وه پیدا
قسم وه چواند خومیش،نیزانم
لیلا، لیلیه ،یا لیلی بوده لیلا
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۷:۱۳] ضیا: بنور وی عقله لی هوشو فامهلیل ولیم توریاس کارم تمانه
له جای که بیم دل داری دوسم
جار ولیا کم چیو کفته کوسم
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۴] ضیا: برق چویلد داسه لیم زامم دیارهتو زواند زر بیو وتی ایو گناه کاره
دست کفت له نوا برگد برندس
یه سر یه شمشیر ییشه طناف داره
فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۱۴] ضیا: چویلد ومه گردیدو دایدی وه ناکسکافر تو رحم بیاشتو مگر دنیا چس
مه له پای ای چویله ماوا گردیوم
بزان له قیامت یی بازخواستی هس
ضیا باوند پور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۷:۱۴] ضیا: له اوروژه له مه سیر بیودو دلگیربیودن رخم چودله ای دامه که مه نامه اسیر بیودن رخم چود
وتی وپیم نوهی سالی وشعرایلد بکه یادم
ولا راسی وه باوگد و له برایلد رخم چود
ضیا باوندپور ( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۷:۱۹] ضیا: له او ساته له لیم دیور بیود مه مردمشیتی خوشه ، نیزانی که چه کردم
له خیالد که دامسی اوبارا
نه نازارم ، بعد از چیند مه مردم
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۷:۲۶] ضیا: له چویلم که چو دیری وه چویل تودلبازیبنازم لی چویلمه که وه چو یل تو نازی
چوم ها کو مه چو نیرم وه لای چود
چویل تو فره خاصه وگرد چو مه سازی
ضیاباوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۷:۳۵] ضیا: دلم تنگ بو اگر نیونم چویل دلبرو نازدتو باو چویل مه بوه بخه قی کشکولو سازد
که چو نین وه چویلد چوم نیلی
دردو بلای چود بودن وای رفیق هاو رازد
[۱/۲۷، ۱۷:۳۹] ضیا: هیوشم شعری بنیوسم تانه بیم شاید بایبیوشم خوزم اوکسه.تو نیشتیدنه وه سای
تو بشه مه بیود.بالا برز..خودیشم خوب ازانی
الان بنیش وه شانی بدی مه بکه ارای
ضیا باوندپور.
[۱/۲۷، ۱۷:۴۰] ضیا: تو له من چه تواسی لیوا کردیده لیومزرده خند سنیدو وه هیوردو چی شیوم
مه هر کوری جارانم قسم خواردیای وگیانم
فقط له روژی چیده کس نی نیشی له سیوم
ضیا باوندپور
[۱/۲۷، ۱۷:۴۱] ضیا: له لام چیدو نزانستی که ایچور شیتو مجنون بوم.کاری کردی کافر نکرد له فرماندو سپاه روم.
جمم کردی سزانیدم.چور پیوش خوشک ناو جاران
له ناو هومال رمانیدم خارم کردی له لای یاران.
ضیا باوندپور
[۱/۲۷، ۱۷:۴۴] ضیا: یارم وی شاره چی باید سفر کم.بچم له غریبی خوم درودر کم
یاگر لانه ویز بوم له ناو غریبی.
.یاگر مال دوسم له غربت سر کم.
بومه اگر سزنم گشت اوشاره.
خومیش زانم سزم ولی خطر کم
ضیا
[۱/۲۷، ۱۷:۴۴] ضیا: اگر ساقی وفا کید وخته امشو..هواسرده پشمانن جخته امشو.
خلتانم دلم وای شواره.
بی میو پیمانه ساقی سخته امشو
ضیا
[۱/۲۷، ۱۷:۴۸] ضیا: له مال هوسا پرسی حالم ارا چهمگر کورم مگر کرم مگر لالم ارا چه
نپرسی تو له خوم زانم ریود نات
ترسی بیوشم ولام چیده اراچه
دو بیتی: فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۵۴] ضیا: شمامه نوبرانی خوش خطو خالتوجور فرش کاشانی خوش خطو خال
تو جور برزای تاشانی خوش خطو خال
له بیوند خوش له سر چود شوار زمسان
تو جور فرش کاشانی خوش ختو خال
[۱/۲۷، ۱۷:۵۶] ضیا: تو چیو برزی کلی له ناو نثارهسواری له قید شنگو قطاره
ندرچود تیری له سر تفنگد
بشیوی ای بزمه ای زلفو خاله
دوبیتی: فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۵۷] ضیا: وتم نچو زمستان چو وهار تیدواره اوردیو سوار سوار تی
له لام نیشتیو وهار ای دادبیداد
خیال خام تو چید نزانستم شوار تی
دوبیتی: فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۵۸] ضیا: چمان پار بی یا پیرار بی که چیدنایجو روژی له زمستان بیو که چیدن
خیالت جم مه نیترم هه ناود
فقط باره خیالم چه سالی بیو که چیدن
دوبیتی: فره زان
[۱/۲۷، ۱۷:۵۹] ضیا: نوری وه او مغارو لو بان تا ش برزهله کام نثار دنگد تی چمان لو پر مرزه
هیوشم دنگی بچرم شاید ایوش بایده دنگ
الان دنگی تو بچر کاسه هواسا له قرزه
دوبیتی:فره زان
[۱/۲۷، ۱۸:۰۲] ضیا: تو مه ول که گنا کارم وه پیم نیوشاگر می خوم خطا کارم وپیم نیوش
مه وتم تو ارا دایم مشقول وه زکری
تو راس هیوشی مه عاشق نیم ریا کارم وه پیم نیوش
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۱۳] ضیا: تو خود چیدن له خیالم دی نایدونیتوی فکری بکی ارا حالم دی نایدو
وتی بچو تو هیوچ نیری فقیری
الان که باوگ دو منالم دی نایدو
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۱۴] ضیا: شاعرله شعرنخته نیده ژیر لیوارا نخته لیو ته ها بان لیود
چمانی زنچدیش چالی دریدن
خال گوناد له اوره ماوا گریدن
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۱۶] ضیا: له شوند هاتمو تنیایده پیمامق بمردمه وه دل نیه تیمو هیما
خدا اراد نسازدن زوان تال
تو چید مه یی عمر منمه وه تنیا
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۲۰] ضیا: له شوند هاتمو تن یایده پیمامقی بمردم وه دل نیه تیمو هیما
خدا اراد نسازدن زوان تال
توگولم دای منم عمر وه تنیا
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۳۹] ضیا: باره خیالد نازنین غزال مل برضها له یادت دایه پیم ماچی وه دس قرض
نیت نیرم بی مو امسالیش قرضد
ارام نو کیونه بکه ای قرض وه او قرض
دوبیتی: فره زان
[۱/۲۷، ۱۸:۴۸] ضیا: اسمان دی نیواری وینی چم توعزاداره چمان ارا خم تو
دلم ارام نیگیری بیقرارم
چویلم چوه گیری ار چم تو
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۵۱] ضیا: ارا ریو کی ولیمان بال چود هیز بیهتو فرمانده مه سرباز حکم سینه خیز بیه
خوشی ها له او روژه که بیودن وه حلالم
هرچی داشتم بفروشی پیول سینه ریز بیه
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۵۱] ضیا: ارا ریو کی ولیمان بال چود هیز بیهتو فرمانده مه سرباز دستور سینه خیز بیه
خوشی ارا روژه کم که بیودن وه حلالم
هرچی داشتم بفروشم پیول سینه ریز بیه
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۵۲] ضیا: مه له خرمانجیا نوریمه پیدومه له دال بیوم کمی هتیدو چیدو
چریدو پیم وتی مات چه بیوده
دال بوس نیرم وخته رسن وه پیدو
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۵۷] ضیا: دنگ ساز تی له مالدان پر قالو قیولهخنیه بنان کیه وی تم تمه لیوله
وتن وه زیو نینیشی خر هاتیه اراد
اگربگری دزیوراند بی دیوله دیوله
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۷، ۱۸:۵۷] ضیا: باوگد وتیو پای برم وای حریمهمه لی هوشا تیمو ایره هه ریمه
تو بو وه خاطرخودا زلفد بشارو
براگاند هروز گیر دنه ایمه
ضیا باوندپور( فره زان)
[۱/۲۹، ۲۲:۰۶] ضیا: تو کس بی کسیل ای ولاتیتو خود دنگ برز هیله سلاتی
بنازم وی جمال پر له نیوره
تو خود نیور خوری لیره هلاتی
[۱/۲۹، ۲۲:۲۲] ضیا: بنه میخک له قی سروین لاردچنی له سای بژانگ رنگینه خالد
نقاش چن ساتی هس لیره وسایه
بکیشی نقشی له گونای چالد
[۱/۲۹، ۲۳:۰۴] ضیا: بنه میخک له قی سروین لاردچنی له سای بژانگ، رنگینه خالد
نقاش چن ساتی هس لیره وسایه
به کیشی نقشی له گونای چالد
ضیا باوندپور
[۱/۲۹، ۲۳:۲۶] ضیا: تو وه نازو قرتانی چو کالدله شون خود کیشایدم تا خیالد
له کیوچه پس کیوچل مه هامه شوند
له ای داخه مرم یاد نیگرم مالد
[۱/۳۰، ۱۳:۰۸] ضیا: ته برزی جور خور وی اسمانهته مانگی پر له نیوره، ای شوانه
مه کس نیرم بکیشی سر له مالم
مرم زانم له دس ای مانگو ساله
[۱/۳۰، ۱۳:۰۸] ضیا: مه وه تیه رکی ای شواره رخم چووه هرچی شعر قافیه داره رخم چو
یار گزیه سم وه یاریو بزان دارزیامه
وی رسنه باز وبوره لی دواره رخم چو
[۱/۳۱، ۱۹:۲۱] ضیا: مه وه تیه رکی ای شواره رخم چووه هرچی شعر قافیه داره رخم چو
گزیه سم وه یاریو بزان دارزیامه
وی رسنه باز وبوره لی دواره رخم چو
[۱/۳۱، ۱۹:۲۹] ضیا: مه وه خومو وتیرکی ای شواره رخم چووه تنو هرچی شعر قافیه داره رخم چو
یار گزیه سم وه یاریو بزان دارزیامه
وی رسنه سیه وبازه لی دواره رخم چو
[۱/۳۱، ۱۹:۵۲] ضیا: مه وه خومو وتیرکی ای شواره رخم چووه تنو هرچی شعر قافیه داره رخم چو
یار گزیه سم وه یاریو بزان دارزیامه
وی رسنه سیه وبازه لی دواره رخم چو
ضیاء باوندپور
[۲/۱، ۰۸:۵۳] ضیا: مه وه نذر، شوه خیر وتن ،اخر شوانیدم بیوچگ، لیو نازک،چوم نذر چوانی
بکی سیلم اگر لیلم زمانی، وه پی بخشم
سمرقندو بخاراو مایشتو کرماشانی
[۲/۱، ۰۸:۵۳] ضیا: به چرخن خاو سرویند کجی بود و یی لایابه وس گولونی شوری، بچن زلفد له نوایا
تالی میخک له ورقود، گلباخی له قی زلفد
ته ایمی،فرشتی،نازار کلهری،چویدن خدایا
[۲/۱، ۰۸:۵۴] ضیا: ته برزی جور خور وی اسمانیته مانگی پر له نیوره، ای شوانی
مه کس نیرم بکیشی سر له مالم
روزی صد دف بومه نذر،چویل کالی
ضیا باوندپور
[۲/۴، ۲۲:۵۹] ضیا: ته برزی جور خور وی اسمانهته مانگی پر له نیوره، ای شوانه
ته کس منیو تنی خیالم
چه واده دای ارا ای مانگو ساله
[۲/۴، ۲۳:۰۰] ضیا: مه وه تیه رکی ای شواره رخم چووه هرچی شعر قافیه داره رخم چو
یار گزیه سم بزان دارزیامه
وی رسنه باز وبوره لی دواره رخم چو
[۲/۴، ۲۳:۰۲] ضیا: مه وه نذر، شوه خیر وتن ،اخر شوانیدم بیوچگ، لیو نازک،چوم نذر چوانی
بکی سیلم اگر لیلم زمانی، وه پی بخشم
سمرقندو مایشتو کرماشانی
[۲/۴، ۲۳:۰۶] ضیا: به چرخن خاو سرویند کجو بودن و یی لایابه وس گولونی شوری، بچن زلفد له نوایا
تالی میخک له ورقود، گلباخی له قی زلفد
لچگ بوس له ریوسروین زلفد شیه بری وایا
ضیاء باوندپور
[۲/۴، ۲۳:۰۸] ضیا: چه سرده ای شویله که تو نیدنچه بی خور، تو چیدو دل بریدن
کمی دلم وه لای هیور ته ناز داشت
ته که نیدن هیورد ،چیو یادم چریدن
ضیاءباوندپور
[۲/۴، ۲۳:۰۹] ضیا: ته غزالی ،یا ،کلی ،شیوه د ها کام وته وه هوشی ، نیه یود هرگز وه دامو
مه بیم وه شکارو ،تو وه شکارچی
بد بخت له خوم ارا دامی که نامو
ضیاءباوندپور
[۲/۴، ۲۳:۱۰] ضیا: ته روژ مه سیه کردی،جور گیسواندته مه اسیر کردی وه دام او چواند
وه پیم بیوش دی درارم وه ای خیاله
شکر شرین تره یا گر زخم زواند
ضیا باوندپور
[۲/۴، ۲۳:۱۰] ضیا: ته تالیگ وه زلفد ،پیچانی له خیالمتو عمری گه واده دی ،تیدن وه مالم
درمانمه توزی، له خاک پاد اگر بای
الان عمریگه چو وه ری مانگو سالم
ضیا باوندپور
[۲/۴، ۲۳:۱۱] ضیا: ته بیوش کی وه تال زلفددل بسایهالحق که ماهره داناس اسایه
کمی گوجه چمانی شش کوتیدن
نیه زانی کی رسواد بیه وپاد وسایه
ضیا باوندپور
[۲/۴، ۲۳:۱۲] ضیا: ته نیلی اشک مه وه داواند بنیشیشیتی جور مه وه شانه یشاند بنیشی
بچم وه مشهدو اراد دعا کم
وه جای درد ،وه گیاند، درمان بنیشی
ضیا باوندپور
[۲/۴، ۲۳:۱۳] ضیا: ته له خیون کلهر ها له وجوددته حق دری انس وجنس بکن سجودد
عشق زلیخا له کوره عشق تو له کو
ته لیلیو ،شریین نین له حدودد
[۲/۴، ۲۳:۱۵] ضیا: ته خود زانی عاشق له دنیا هرخطا کیاگر جور نصوح بود بازهم ریا کی
شیوه عاشق هاله لیلیو مجنون
ادم زرپرس وه قارون اقتدا کی
[۲/۴، ۲۳:۱۶] ضیا: ته گل یاسی ،نرگسی،،تو وهاری گیدته سیفی،یا نارنج ،خدایا اناری گید
جور بریو پای چرو، سروین ها سرد
ته خودکلی، شکاریدن، یا خزالی گید
ضیا باوندپور
[۲/۵، ۰۰:۵۶] ضیا: تو یاسی،نرگسی،،یا گر وهاریتو سیفی، یا هلو یا گر اناری
بریو پای چرو، سروین وه سر نی
کلی یا گر خزال یا گر شکاری
[۲/۶، ۱۱:۳۹] ضیا: مه له خمزیل پر نازد رخم چوله برق ئه‌و یقه‌ی وازد رخم چو
گزیدسم بزان دارزیامه
وو ئه‌و زلف سیه‌و بازد رخم چو
[۲/۶، ۱۱:۴۰] ضیا: مه وه نذر قصه‌ی اخر شوانیچوم نذر چوی شیوه‌ی جوانی
اگر سیلم بکی، بخشم وه لیلم
کل مایشت کمو قروان گیانی
[۲/۶، ۱۱:۴۱] ضیا: ارای مه جور خدا له ریو زمینیفره خاصی عزیزی تو امینی
خدا ناود ننم پیغمبریدن
ارا ای کافره دنیا و دینی
[۲/۶، ۱۱:۴۱] ضیا: تو یاسی،نرگسی،،یا گر وهاریتو سیفی، یا هلو یا گر اناری
بریو پای چرو، سروین وه سر نی
کلی یا گر خزال یا گر شکاری
[۲/۶، ۱۱:۴۱] ضیا: تو یار بی کسیل ای ولاتیدنگ برزی تو خود هیله سلاتی
بنازم وی جمال پر له نیوره
تو خود نیور خوری لیره هلاتی
[۲/۶، ۱۱:۴۲] ضیا: مه له خرمانجیا نوریمه پیدومه له دال بیوم کمی هتیدو چیدو
چریدو پیم وتی مات چه بیوده
چه بیوشم دی اگر تقیامه پیدو
[۲/۶، ۱۱:۴۲] ضیا: تو باوگد وت برم پاد وی حریمهمه لی هوشا تیمو ایره هه ریمه
تو وه خاطر خودا زلفد بشارو
براگاند هروز گیر دن وه ایمه
[۲/۶، ۱۱:۴۶] ضیا: لو وبان تاش برزه زرده واگی زلانیچیو کوک شقه دنگد تی پر بالم رزانی
چن وخته حالم گنه وتن زوان بسامه
زیوتر بورو عزیزم وخته بارن کورانی
[۲/۶، ۱۱:۴۸] ضیا: ته وتی مجنون بیمه، نمنیه هوشمهیما شیوی که دوس داشتی مه پوشم
خرد له پل گذیشت دی هیوچ نشارو
زانم شیو کردیده رسیسه گوشم
[۲/۶، ۱۱:۵۰] ضیا: دنگ ساز تی له مالدان پر قالو قیولهخنیه بنان کیه وی تم تمه لیوله
وه زیو نینیشی خر هاتیه اراد
اگربگری دزیوراند بی دیوله دیوله
[۲/۱۷، ۲۲:۲۸] ضیا: هرشو لی حال زارو ،تیه مه سرداند ای یارهرچی وراوه دیرم خمه داواند ای یار
تو خود کلی شکاری مه پیر پا خه سیگم
تو پا بنی مه چو نم دردت له گیانم ای یار
[۲/۲۰، ۲۲:۵۷] ضیا: زلفت له ریو گوناد، هر ویل ویلهمنیده خوراوا، چیو لیل لیلیه
خدا ولید نسینی چال گوناد
چویلد بنه تیومه، ابرود هیله
ضیا باوندپور
[۲/۲۰، ۲۲:۵۹] ضیا: چویلد سرمه کیشایده چمانیمنی وشفقو ارام گیانی
خدارژه سیس چیو خس خسه
له اشاره بژانگ مالم رمانی
ضیا باوندپور
[۲/۲۰، ۲۳:۰۰] ضیا: خالد له ژیر زلف چوه ناز دریدنخزالی له گوناد ماوا گریدن
اگر بیونن وه سو حسن و جمالت
زلیخا هیوچ یوسف دسی بریدن
ضیا باوندپور
[۲/۲۱، ۰۰:۱۶] ضیا: تو بش مه نیدن ارام حرامیمنمه نمکو تو جور زامی
زانم لیوه بیده نمنه هوشد
له ناو مردم ته بیوش جور برامی
[۲/۲۱، ۰۰:۱۶] ضیا: یه چیو رشه یه چیو زلف تو خامهچود خردایو مه کفتم وی دامه
تماشای زلف بکم یا خال گوناد
نیزانم واجب تر ارا مه کامه
[۲/۲۱، ۰۰:۱۷] ضیا: تو هه زلفت سیس جور شوارهدیوت ایلی مالد ژیر دواره
چه رنگینی چنی برزی عزیزم
سوار کاری قید شنگو قطاره
[۲/۲۱، ۰۰:۱۷] ضیا: خالی ها وه گوناد یه چیو قشنگهبژانگد پرچین وه سری جنگه
فره وه ناز خونی گرد تمیوره
مه بومه نذر ای سازو ای دنگه
شعر#7
[۱/۲۷، ۱۹:۵۷] ضیا: دلتنگ پدر
دلتنگ له دنیا سر نامه بیاوانکزه وای زلان وه نرم ملاوان
برگیل زرد پای یز رزانو
داخ دلگیری مه هم کولانو
چوم کمسوه تنگو بیو هناس
دلگیرله دس تانه ی دوس خاص
یارب مگه خود بکید کاری
یی نمه واران لیره بواری
له ژیر وارن عقدیلم پاک کم
جور دوس خاص مه لوره خاک کم
یارب له راز دلم تو خاص پی بردی
قصم تمام نیو اوری کل کردی
یی نازگه اوری هات له اوپرو
اسمان پوشان پال داله خورو
دنگ خشه خش ترنگی واران
حیران داد کیشام جورگنه کاران
گردم له باوش جور عروس باوان
مه له سوز گیریام ایو مه ملاوان
مه دلتنگ بیومو واران دلتنگ تر
چسبانم له سینو جور باوگو کور
وه گمان زانست دخ باوگ درم
هه جور کورپه پلپ باوگ گرم
واران تو بشور دلی غم بارم
له کیسم چیه بوگ جور بارم
هرچی له دل بی رشانم وه در
واران هم گیری ای رج بیور
فره زان
[۱/۲۷، ۲۰:۱۴] ضیا: نام خدا چیو برزبیوده له دیور دیاری دیوتگمزلفد شوره سوزه بیوده جور .وهاری دیوتگم
للید دیور بود چو حسیود یه چیو نازاری دیوتگم
گونات سرخه هناریه جور شکاری دیوتگم
له طایفه خومان تکی .له ایل دیاری دیوتگم
جور شیر مینی وه روز تنگ چه وه کاری دیوتگم
له پیشینه اصلو نصب کم نداری تو دیوتگم
برزی .خوری قشنگ چور ماه توخود ماهی دیوتگم
وختی خنی دلم رشی جو کوک نثاری دیتگم
جور ماهی له ناو دریا ثنا دیاری دیوتگم
ضیا چنی افتخار کی .تو افتخاری دیوتگم
[۱/۲۷، ۲۰:۱۵] ضیا: وختی ارام خنی ثمرمه شیتت بوم نیری خور
چویلد وختی کید خمار
دیارو بود لیلو نهار
بومه نذرد زلفت فره
چنی قصیل تو زره
ماچد شرین فره خوشه
زلفد سیه فره رشه
ضیا هروز احوال گری
ثمر نودن بزان مری
[۱/۲۷، ۲۰:۱۶] ضیا: 🍁خزان هاتی رزانی پرو بالمبزان مه خوم زاده فصل خزانم
خزان سرده خزان درده خزان غم
مه له فصل خزان مالم رمانم
تو بو بسن گیانم ولی بیه قول
بیلا داخ عزیزی نیونی چوانم
مه تاقطم نمنیه وه ا ی خزانه
بسن گیانم بسن نیوشه جوانه
توبو یی دف بکه خوبیگ ارام
تو نیود مه له ایره تنیای تنیام
بکه رحمی خزان رحمد وه پیم بای
مه کس نیرم که دردم بیوشم ارای
منو تو چمانی هردو هاودردیم
گرمی نیه له دورمان خومانیش سردیم
داخی ها له دل بیوس وه سنگی
پشت بیه پشتم بچیم وه جنگی
یاگه پیروز بیوم جور فرهادله سنگ
یا جور مجنون ویل بیومو دلتنگ
وه یکو گردیم وه دلتنگی ویش
تو لمه سردتر مه سردتر له خیش
شاعر قلمد ریو دفترد سزان
ارا گن وتی وه فصل خزان
فره زان
[۱/۲۷، ۲۰:۲۰] ضیا: له بخت بدم داور شر بیم
له بین دلو چو مه بی خور بیم
مه نزانستم الان چن وخته
بینیان شیویاس لی تاجه تخته
یی روژ دلو چو کردن گفتگو
رمزو رازیان هم کردن شروع
دل هرچی که داشت زیو مکرد دایر
چو داله دما جور اسای ماهر
هر له او روزه سری خیون کریا
تا له اوروژه یاری هیشتی جا
بی غمو خوسه خوزیمو وه حالد
تو مالی نیری خم بایده مالد
نیشتیده وسر نیشتیده له بان
دایم دستور دی هر جور یی خان
گر چشتی دیونی .وسر تا وه پا
جور مه ریش نیود.نی لند وه جا
دلشوره نیری بچود یاگه نای
ابرو گیر هوردیه نیشتیده وه سای
بژانگ دایم هو زوانده
له وخت خفتن نگهبانده
اقره بدبختم هه له تو نورم
چون خوم هم کر همیشم کورم
اقر شکیامه خیورد بیوم جور شیشه
عبرتیش نیگرم ارا همیشه
دل یار نیریدن بی کس بی سرس
تو تا کزو بیود هواخاد فرس
دس فرز پاکو کی اشک جارید
هوا خا درید تین وه یارید
توچشتی دیونی له دلو نوری
دو دوربین دری ولی جور کور
هرچی زامته ها له کول دل
ای بدبخت له دل بیچاره وه دل
چو تایه شنفت وت فره نامردی
فکر کردم تونیش هاودردی
تانه دایده لیم نیشتمه سه بان
تاالان بیوده وه هوسای زوان
روزی یی شر اراد بنیدو
ایو قصه بکی تو زجری بیدو
اخه بی انصاف تو نیه درو
مه کی نیشتمه له سایی ابرو
نیزانم منزورد چه بی لی باسه
ابرو سراسر له منو خاصه
هر اعضای له بدن نیشیدن وه ژان
مه جوری کیشم وه دلو وه گیان
اشکم ها مشکم گیرم جاریه
ارا گشت سوزیم یه دیاریه
کار مه سخته کار مه بیسه
هوجه ایم کسیف کفی له کیسه
چندین چند ساله ویکو نوریم
نه گلی کردم نه ولید توریم
تو بد مه وتی دل بی زوان
شکایتت کم له خود قران
روژی تو گریدد منیش گریانم
بزان چه خوبم چه مهربانم
شاعر گیان خود خود بکه کاری
امشو وی شعر دل وه دس باری
تو ودل بیوش ارا غمیگینی
دل هر شکیدن وه هاتن چینی
یی کم قوی بو خیوند جم بکه
شاعر تونیش دی شرد کم بکه
شاعر دلو چو هردو رفیقن
قلمد بشکی دوسیان نشیون
ضیا تو بزان یانه هو رازن
گر جنگیش بکن وه یکو سازن
[۱/۲۷، ۲۲:۰۳] ضیا: روژم شوه َشوم شوه.خداهیزنگرم لی خوه
بختم سیس ولام چیس
.اونازاره او چو کوه.
.تنیامن.له گوشه مال
هه له.بی دنگ هه له بی حال
دی شیت بیمه تو بیوش وه پیم
الان روزه الان شوه.
دی نلسم وه ای خوه
داخ کردمه یا داخ درم
حکیم هیوشی هن توه
تو نیشتیده وه لای دسم
له هرکسی که مه رسم
پرسم احوال کول کسمدیه چه وه پیم هات لیوه بیمه
ساتو ورو سیوه بیمه..
.چمان مجنون شیوه بیمه
.لیلم ولای دسم دیمه..
..ضیا باوندپور
[۲/۵، ۱۴:۲۴] ضیا: غم نبودی، شبی ،خیالم آسوده بودنگاهم درنگاهش بهر یک شب آغشته بود
من بودمو خیالش ،چرا باز هم بهانه بود
فقط غم نظاره گر ،عشق این دیوانه بود
سالها منتظر این لحظه نابم بیا
دزد ذهنت آمدو ،این خیال بیهوده بود
میشود باز آیی، و تکرارکنی این شب را
گر تو باشی ، غم نباشد این چه سود
مرا کشت دوری تو، ناله وهجران و غم
تو خود رفتی زبرم، باز یادت دردلم غم زدود
او هم نیست ، اکنون دربرم ، مانده ام تنهای تنها
خوشا آن روز که غم بی منت در را می گشود
ضیا باوندپور
[۲/۹، ۲۰:۴۹] ضیا: هرشو وی حال زارو ،تیده سردانم ای غمهرچی وراوه دیری خید ه داوانم ای غم
تو خود جایل جوانی ، مه پیر پا خه سیگم
امشو حالم خراوه ، نیویده مهمانم ای غم
چمان سا خسیه مرگ ،امشو له بان مالم
ساتی فرصت دی نیریم، بای وه دیدارم ای غم
اجل امشو جور ته ، کیشی ارا همیشه
لطفی، بکی لو دنیا ، نایده سراغم ای غم
چه شه ویلی نخفتم ،تا گول سو ولام بیود
ته خوب زانی مه چیوشم ،شرین زوانم ای غم
صبری وه سر هاتیه ، ای پا اوپا کی عجل
قرز باوگی لیم توای گیان ادعا کی ای غم
وه سر ری هاوردمه چمان، گیان شریینم
وه هیورمو چی شعرم ها سر زوانم ای غم
نیوشی وه مرگ ترسیه..رنگم پریه قبول
دلم ارا تو تنگ بود ،دردت وه گیانم ای غم
شعر:باوندپور
[۲/۱۱، ۱۱:۲۱] ضیا: دلبرگم وقتی میای خانه ما ،خانه میشه صلح وصفاچه قد خوشه چه شوقیه.جم میشن دورت بچها
عه جیبت در میاری شکلاتی با او لیو خنداند
با خنه متل میگی چه خوشه ، او شرینی زواند
مه تلاات گلن ،همه شعرن، ضرب المثلا به خدا
باید کاتب بیاریم بنویسه همشه با اب طلا
تو خودت مثل شرینی از شیرینو فرهاد میگی
مثل لیلی عاشق پیشیه ، از خودت و خدات میگی
مه میگم تو حافظی تو خیامی تو چنینی تو چنانی
وقتی پیش منی زود میگذره ، انگار توخود، زمانی
دل مه همیشه از خودا مه خوا،تو بمانی برا ی ما
تو کسمی تو خودمی .ریشه منی نیستی سوا
مه چه بگم عه دس ای روزگاره ،کار دنیاس به خدا
همه ی ما یکی بودیم ، پل پل شدیم ،شدیم جدا
گه رده گیوچانی امدو، دور خومان هی خر خوردیم
جمعمانه چیو چاند عزیز دانه دانه چمان موردیم
شعر : باوندپور
[۲/۱۴، ۱۷:۰۸] ضیا: هم کاخ میی هم باخمی ،ستیون مالمی باوگههم زامتو هم زجر کیشی،خوشی حالمی باوگه
جور نیوری لبه دیوری،سیا پوش بیو ای ماله
توکوچ کردی مه نوردی،چه تلخی بیوای ساله
چیودلتهات هیشتی وه جا،بیوچگ تره ایبرارمه
دلم خوشیوله بیون تو،له ستیوند پشت بسامه
زمین کمی بیوچگ بیوه اسمانیش قین کردیه
هرچی گردم و چو خردم زمین کسی وتی نیه
مگر تو چند نفر بیوده الانیدن زیو خالیه
دنیای ورشو برشیوه کس نیزانی کی وه کیه
سر وه مه شیوانیده یا دنیا گشتی شیویاس
سو روزده بارم اراد یی گل سرخ یا گل یاس
خور نیر ی بعد از چیند دلم دری اگر گری
وه یاد چیمه کسی احوال وه لیم نیگری
تو چید انگار گشت بردیده وگرد خود
تنیا من وگرد مرگ اویش احوال ولیم نیگیری
شعر ،ضیاء باوندپور
[۲/۱۵، ۱۰:۳۷] ضیا: شوی له شویل سرد زمستان
وفر فره هات له ناو کردستان
له کورده مالان سال سختی بی
چله زمستان ایجور وختی بی
اوساله سرما هم رکورد شکان
کوری وزگ دالگ رچگان
بیوه سایقه یی هفته وفر هات
ریل گشت بسی هر وه کل جهات
سرما هاتو برگ گیا دریا
سوز سرمای سخت هم مرگ چریا
گیاندارو جانور له هول گیانی
کفتیون له فکر یی لقمه نانی
هوچ رحمی نکردهوسا له هوسا
تقله گیانو او فصله اوسا
وفرو فریگیو درو بان بسا
له ناو اوسرما یی گورگ پیری
سرد گرما دی گردنه گیری
زیو دم بسایدو فصل شکار نیو
دنیا چیوچیایو هیوچی دیار نیو
سوز سرمای سرد لرز خسه گیانی
جیره جارهاتیو ارا سقانی
مشتی بار کفتی له ریو زوانی
له دیور شنفتیای چقه دگانی
لاوار رمانیود لانو مکانی
هات ورو اوای وه هول گیانی
ورسی رور هاورد جایگ نیونیا دو
گامی نیا نوا چوار گام چیادو
وه بدبختیو اعوضاع وخیم
له ریو هوشو هواس قدیم
بو کرد وه زیوو ری ولات دیو
کمی هاته نوا دواره چیو
له ریو خویانی تا اوای بچود
گیانی نمنیو وت گیانی درچود
هزاران فکر هاته ناو سری
وگرد گمال ننیدو شری
چیو امشو گمال بگریده زوان
دسلاتی چس نمنیه توان
فره اری هات چند گامی هاتو
لیولانو مران وه دم نهاتو
له بدبختیو وه دم گیانو
خوی رسان له پشت دیوار کیانو
هر وه اهسته و ه نز پا
کیانو پشت پریش یواش هیشته جا
ناوکل پیچ پیچ ریگه گن بی
فکرو زکری ورن قیوی له ناو رین بی
نقشه رشان چیو بچوده تیوله
قپ بکی له مل ورنه قیوله
پشت دا له دیوار تیوله دیار بی
سختی تمام بی ارای وهار بی
۱۰گام تر منیو برسیه مراد
چوی کفته گمال ای داد بیداد
بی هازو بی نزهه رد پای سریا
بن ناوزگی وه ورسی بریا
هه له ناودلو هه خودا چریا
پشتی وه قی دیوارو کریا
امید نا امید هناسگی سرد
دواره له نو داخو خمو درد
وسا تا هوا گورگو میشو بو
تارو تیریک بود پسو پیشو بو
پشت داله دیوار گمال بچوه خو
چوی بوسی دی نای زرکی چو
دمسو بیو نوریا گمالو
وی همگه فکرو خیالو
ایجور تفکر سهلو محالو
چاره دی نیاشت بجز التماس
باید مظلوم بیا وه درو یا راس
فرصتی بیه پیم فقط یی امشو
قضم ساعتی خود بیه له خو
گیان باپیرد بیرم وه قرض
چیه له گیانم هم تب و هم لرز
تونی توانا تونی بالا برز
توخود سلطانی شیر ولاد هیوچه
برس وه دادم ای دنیا هیوچه
هر ارا شوی بکه مهمانم
لرز بریسم نیه توانم
قد ۵دقه بوس دمو زواند
بکه سیقی سر منالگاند
بیلا ولادو مامری بوم
درد خودو منالد بکفی له خوم
له فصل وهار اراد جبران کم
کلی یا بزی اراد شکار کم
ارا برج دو بگرم وه چوو
له ناو اوفصله حتمی مه تیمو
جواو ای همگه خوبیده دمو
هرچی گورگ دس ژیر گرد
گمال وه قصیل توجه نکرد
گمال وی قصیله اصلا نرم نیوا
وه التماس کردن اوی گرم نیوا
کفته یای ژنی ورسیو ماطله
وختی زور هس قوالا باطله
پرتاف بسا مل گمال گرد
خاص شکانوی گمال شکار کرد
وختی خاص نوری گمال مرده
هر دمه ایوره ایو یخ کردیه
ای لی نهاته ای لی نامیه
کس دنگم نشنفت کس رنگم نیه
ای همگه مه التماس کردم
ولای گمال مه خوم خار کردم
هزاران فن وفیت مه وه کار گردم
چه مان سگ نمردیو چمان مه مردم
گمال هر ایواره یخ دایودن مردیو
گورگ له پشت تیوله بیخود کول گردی
ای گورگه لیوا وی داخه مری
داستان سگو گورگ ادامه دری
[۲/۱۹، ۲۰:۰۰] ضیا: دیوتی امروز نقاشی کرد...دیوتی امرو نقاشی کرد
فکرو خیالو دلشوره له بان برگ نقاشی کرد
له ناو زلماتو تاریکی بی نیور خور
نقاشی کرد
دمه صو بیو هواروشن..وسا شو بای نقاشی کرد
یی اسمان بی خوری ارای بابای نقاشی کرد
زانست که نظم اسمان له خور بنهله مدادی ارا بابای نوای خور گرد
وه ویرانی ابادی کرد..نقاشی کرد نقاشی کردنوریا لی اسمان بی خوره که خوی کیشایو .کمی گیری کمی خنی نقاشی کرد
زحمتو زجرو دردباوگ وی دفتره
سالها زیوخ و قصه بی مهابا نقاشی کردنوای خور گردکه شاید باوگی ییروز فقط ییرز
شکت نودن پلک چاویکه تیده مال.سیر سیلی کید نوی خاوی.
وسی له ناو دروچو چوی هاری که باوگی بای
خدا نکی زوانم لال یه خوی کوشی گر باوگی نای
چویلی وجای ارمس خیون زایده تی
ساتی دیر بود پناهیه داوان دای
وه تگ پگ لکنت گری
هاوار کیشی خدا چری
هیوشی قسم هاله زوان
خور بکیشم له اسمان
فقط باوگم بای وه درا
خور بیلدلی عیبی نیه
چپیی خیده سرا
قسم وه او قار هرا
گلی نکم وو سر سرا
هم شکته هم جور باره
یی اسمانه باوگ مه
جوانیو صوری چیه
چیو مهربانه باوگ مه
چنی عزیزه باوگ مه
سر نهانه باوگ مه
خم دایه پشتی چمیاس
جور کمانه باوگمه
سفید بیوه میویلی
چین وچروکه دمچوی
سختی وزجر فره کیشا
لی زمانه خو بوگ مه
له شعریلم له قلمم
نقاشیم التماس کم
هر بنیوسن خدا زانی
قهرمانه ای بوگمه
[۲/۲۰، ۲۲:۲۱] ضیا: سالیان سال قورواق و عقروهمسایه یکیون وه لیو چمو
کولنجی سیه دیو له بان پشت
نیشش له دم بی زورش له نام مشت
حالش پشیو بی گریانو نالان
قصد کوچ کردیو پی کورده مالان
له بن چیخی یا گر دواری
کیونه پرتیوی بگری قراری
او او چمه مانع کار بی
یه بی که عقرو هه کزو زار بی
چیو بکی عبور لی ناو لافاوه
اصلا محاله وی همگه اوه
بی پل بی گزر له ای سراوه
تمام نقشیلی گشتی خراوه
لی خیاله بیو هوسای خاص رسی
هم سلام کردو هم حوال پرسی
له چه پشیوی له چه دل تنگی
رفیق خاصم ای عقرو جنگی
له خوم بوتیای بکردیای دنگی
امرو دیر هاتم بردیودو خوم
بفرما قدمت بنه له چوم
خواهش کم نکه اصلا ای باسه
هوسا جور براس ارا چه خاصه
باو له بان پشتم برا هرچی کس
یه کاری نیری بمده او دس
ایکار ه اسان ای کاره فرضه
شادیو شیون برا وه قرضه
امرو له ته کفت سو له مه کفی
اوسه کم کم لافوه خفی
نیشتبان پشت قرواق سر چمان
چمان کشتی بی له دریای عمان
ناوراس او بی نه ری پس نه پیش
عقرو پشت قرواق چزانو وه نیش
یکو دوی نوت دس خوی وشان
اگرلی وسا نو پشتی سزان
قورواق هلگردو وه عقرو نوری
چمان نیشم دای عقرو مه کوری
فکر کم اشتباه نیش دای له گیانم
رفیق خاصم نیور چوانم
کمی اذیتیو درد نوشانم
کور ختاب کردم مه پشیمانم
چند گام ترچین عقرو نیش وشان
هوار رفیق چیه کهکشان
تف له ریو د عقرو زاتت خراوه
اخه یه جواو خوبیو ثواوه
اعقرو له کزیگو جواوی داوه
له دس خوم نیه حالم خراوه
ارا ای نارفیقیه دلم کواوه
طبیعتمه مه نیش وشاننه
کی وتمه برا مشکل وه تنه
ذات مه یسه ذات مه پیسه
خدای زانم رفیقیت بیسه
تا گر عقرو بزانی نامردی گنه
وت عقرو له ژیر او چین طبیعت منه
ای جوره عقرو جواو خوبیی داوه
خوی کیشا له ژیر ای همگه اوه
او ارا زخمو نییش مه خاصه
طبیب دستور داس قصه مه راسه
خاص کاری کردی برا قومو خیش
طبیعت زخم یسه اگر بخوی نیش
له بن یی چمی یی گیاهی هس
پلی لو گیا مه لهم بندس
تا درمان بودو ای زخم گیانم
کمی ارام بود ژان سوقانم
عقرو برد له ژیر خروار لافاو
بیو وه خوراک تنی تافی او
طبیعت قبول نیش دان وه لجه
تا ثریا کج دیواری که له بنیان کجه
توبه کارو بی دی نکی ثواو
لعنت خدا له موجود زات خراو
#شعر8
روژم شوه َشوم شوه
.خداهیزنگرم لی خوه
بختم سیس ولام چیس
.اونازاره او چو کوه.
.تنیامن.له گوشه مال
هه له.بی دنگ هه له بی حال
دی شیت بیمه تو بیوش وه پیم
الان روزه الان شوه.دی نلسم وه ای خوه
داخ کردمه یا داخ درم حکیم هیوشی هن توه
تونیشتیو للای دسم یه له شوه له ناو خوه.
دیه چه وه پیم هات لیوه بیمه
ساتو ورو سیوه بیمه..
.چمان مجنون شیوه بیمه
.لیلم ولای دسم دیمه....ضیا باوندپورترنگه وفرو نمه واران تی
زمستان چود وهاران تی
چله سرد چود سیی زخال
مینید نو پی نامرد تی
تاپو خالی له خشکسالی
هیوشن که بار له مل مرد تی
خوشو تلخو شیرین چودن
تا بجمی له دیور مرگ تی
اگر روژی کاشتی داری
یاگر سنی نسخه بیماری
مچ گیر نیو د گردی دسی
بیکسی دید بیوده کسی
اگر روژی وه گوشه شار
بردیده ترک دوگله بیمار
ارا رفیقگد گیان دای
یا که گرسنه ای نان دای
وه یتیمی محبت کردی
ارا دایه باود مردی
هوسای شاند بیو لید راضی
وه ناحق نیوده قاضی
بین دودوس ننید شری
تو فاش نکید رازو سری
بیوشن فلانی وه نو جمان
دوگله جوان وه یک رسان
حفظ کردیده اوریو ندار
پیاده یاد کید.هیدن سوار
له نام عشرت کم دسی هس دری خور
له زمستان له وقت تنگ کردیدی سر
له مال دنیا که خدا دا کرور کرور
منت نینی له بان زیو نیری غرور
چود دیونی حالدخوبه دریدن پا
یی بار بیوه شکر خدا بارید وه جا
دست سالم مخت وه کار گوش شنوا
فقط یی بار تو کردیده شوکر خدا
یی دف له جیب سفره خسی ارا گیا
شک نیاشدو اگر کردی هیدن پیا
پیری کم دس پی زیارت ارزو دری
وجداند هیوشی ضیا بلیت بگری
کس نزانی بچود بودن حاجت روا
فقط بکی ای کاره وه خاطر خدا
اگر دلت یاوجداند خاص هوشیاره
بزان پیاید وه ناو ای روزگاره
اگر کردی ای کاریله وه هو دردی
بچو راحت بنیش فره مردی
حقیر سعی کم انجام بیم کل گفتیلم
فقط ضیا رنجش در ی وه لیم لیلم
ضیا باوندپور
طبیبم تو حبیبم تو توی لیلم
ویار دری هوسد کی کمی میلم
اخیزه کی ای اوره که هاوردو
وه گمان که بواره له ناو دیلم
سیلی با بچود له ناو مالا
تو وارانی وه نم نم تی. منم سیلم
چیده باوان خوشالو خود
منم بی مال و مواو ویلم
بنور وه پیم وه دروچو
که عمرگه چوانتظار یی سیلم
تو خاموشو منیش میلسرد
هیوشم بچم دی خوم نیلم
ضیا باوندپور
ای که دلم شکانی .
مالم له کل رمانی..
دل شکیایم بردی....
چه دل شوریه درس بیو
چه بی ابریوی کردی....
تو مهر باطل کتای له دفتر عمر مه...
نیزانی وقت چیند چه وه سرم هاوردی....
اخه چیو باور بکم ته خو چوه پشتم بیود....
کاری تو وه پیم کردی.
دژمن جرعت نکردیو....
دشمن له کوره زانی
جای زخمم ها له کوره...
بتوی نمک بپاشی..
جای زخم فقط دوس زانی...
سرم له نذر دژمن.
کمی رامی وه پیم هات....
تو هم پشتم شکانی همیش مالم رمانی همیش دلم سزانی....
الان بچو له گوشیی تو بکه فکر کافی....
کاریتو ضیا کرد..هرگز نکرد غه ضافی
تو نازار پرورده ی چوزانی درد چس
نامرد له دنیا نیزانی مرد چس
توله کوری ای دنیا گورا بیوده
که .معنی نورو اه سرد نیزانی چس
خوش بو بچو ولی حال مه هر نپرس
تونیزانی له جوانی پیر بیون له چس
ها له یادت وتی طبیب درد منی
کاش دردم وه دژمن نیوشی درمان چس
امیدم هس له او دنیا بیی جواوم
خود دایدسه اوری نیزانی اودنیا هس
ولای خوم وتم یی روژ وهار تی
وه یادم نیو تو انکار کی وهار چس
مه هیوچو دنیا هیوچو اهل دنیا هیوچ
له خود رامی بکه نیوش انزوا چس
دل ضیا شکانی ای بی مروت
تو شکانیه دل هزار دل ضیا چس
گرفتار وه خوم گرفتار وه خوم..
.گورگ گر پیر بی ازار وه خوم.
..له پرتگاه نفس پاسریا وه خوم
..له زنی خوم مال بریا له خوم.
..کرو کورو لال بی زوان وه خوم..
.دردو رنجو زیوخ فراوان وه خوم..
.لیل ولیم توریا هر تنیا له خوم...
بی بش له مالو له ماوا وه خوم.
..بی بش له هنر ماهران وه خوم.
..بی ناو له دفتر شاعران وه خوم
....ضیا باوندپوردوست درم دوست درم.دوست درم نازار فره
مه عاشق چو تونم تو دوسم نیری یی زره
برزی منیدن وه خور سفیدی منی له وفر
سوزی جور فصل وهار. اسمان بوه خوار
وقتی له بانو تیی فره وه نازو تیی.
گیانم بود له قوربانت کاشکه له من سر بیی
لیوت نازار دلم..منیدن وه گول باخی
.ماچی له لی نه کردم ارام بی وسه داخی
قسم وه ذات خوبیل هروقت تو بای مه هسم
وه نازو ری کردند وه سرو رمانیسم.
هیوشن وه وخت بارد زرده خنی کردیده
.پیقام اوخنینه تا سوقان سوزانیسم.
ارا طوریایده چو مس یه چیو وه غربت منی
هرچی پیغام دم وه پید کیده پیم زرده خنی
..وتی زیو چم زیو تیمو کسی شک نکی لیمان
وه گمانم خود تیر خی خودیش شاریدو کمان
شون تیرد ها قلبم مر خود بای تیماری کید
جای تیرد زخم نیه تا سوقان سزانیسم.
هم تو هایده غریبی هم مه لیره بی کسم
لطفی بکه وه حالم پیقامی بیه چو مسم
.چود منیدن وه کل چرخنیدی وه لاوه
بد بخت وای شاعره گشت ای باسه خاوه.
ضیا هر چاو له ریده .کاری نیرم یه خاوه
ضیاء باوندپور
له بخت بدم داور شر بیم
له بین دلو چو مه بی خور بیم
مه نزانستم الان چن وخته
بینیان شیویاس لی تاجه تخته
یی روژ دلو چو کردن گفتگو
رمزو رازیان هم کردن شروع
دل هرچی که داشت زیو مکرد دایر
چو داله دما جور اسای ماهر
هر له او روزه سری خیون کریا
تا له اوروژه یاری هیشتی جا
بی غمو خوسه خوزیمو وه حالد
تو مالی نیری خم بایده مالد
نیشتیده وسر نیشتیده له بان
دایم دستور دی هر جور یی خان
گر چشتی دیونی .وسر تا وه پا
جور مه ریش نیود.نی لند وه جا
دلشوره نیری بچود یاگه نای
ابرو گیر هوردیه نیشتیده وه سای
بژانگ دایم هو زوانده
له وخت خفتن نگهبانده
اقره بدبختم هه له تو نورم
چون خوم هم کر همیشم کورم
اقر شکیامه خیورد بیوم جور شیشه
عبرتیش نیگرم ارا همیشه
دل یار نیریدن بی کس بی سرس
تو تا کزو بیود هواخاد فرس
دس فرز پاکو کی اشک جارید
هوا خا درید تین وه یارید
توچشتی دیونی له دلو نوری
دو دوربین دری ولی جور کور
هرچی زامته ها له کول دل
ای بدبخت له دل بیچاره وه دل
چو تایه شنفت وت فره نامردی
فکر کردم تونیش هاودردی
تانه دایده لیم نیشتمه سه بان
تاالان بیوده وه هوسای زوان
روزی یی شر اراد بنیدو
ایو قصه بکی تو زجری بیدو
اخه بی انصاف تو نیه درو
مه کی نیشتمه له سایی ابرو
نیزانم منزورد چه بی لی باسه
ابرو سراسر له منو خاصه
هر اعضای له بدن نیشیدن وه ژان
مه جوری کیشم وه دلو وه گیان
اشکم ها مشکم گیرم جاریه
ارا گشت سوزیم یه دیاریه
کار مه سخته کار مه بیسه
هوجه ایم کسیف کفی له کیسه
چندین چند ساله ویکو نوریم
نه گلی کردم نه ولید توریم
تو بد مه وتی دل بی زوان
شکایتت کم له خود قران
روژی تو گریدد منیش گریانم
بزان چه خوبم چه مهربانم
شاعر گیان خود خود بکه کاری
امشو وی شعر دل وه دس باری
تو ودل بیوش ارا غمیگینی
دل هر شکیدن وه هاتن چینی
یی کم قوی بو خیوند جم بکه
شاعر تونیش دی شرد کم بکه
شاعر دلو چو هردو رفیقن
قلمد بشکی دوسیان نشیون
ضیا تو بزان یانه هو رازن
گر جنگیش بکن وه یکو سازنیه چن مدته بیمه خوردار
فراوان بیه سارق اشعار
وتم بنویسم دین بکم عدا
برسی وه گوش دزد بی خدا
دزیل اشعار حقن نامردن
بوی وه بو انسان نوردن
یانه دزیل بی بندو بارن
له راسو کثیفتر روباه مکارن
شنونده گوله سارقان خارن
بی بش وه رحمت پروردگارن
فره نادانن پخته نین خامن
دزیل اشعار بی سرانجامن
اوان له خویانو خودا بد کردن
وه ادم نیون تا روژ مردن
جور میوش مینن هر میوش کورن
له انسانیت و ه ادب دورن
بی اصل نصب.له نیوسان کورن
حیوان هم خاسه اوان جور مورن
یارب وه درگات ننیشن وه شاد
نوریان کردم هرچی باداباد
ویلانو علاف بی کارو بارن
همیشه له جم جور طلب کارن
گردو بی مقزن چنجگ پیوچن
سارقان اشعار وه دینم هیوچن
پروردگارا ضیا خار نکی
وی درد گنه گرفتار نکی
شاعر قلمد بشکن ای چاره سیه
اسم سارق هات کفاره بیه
خدا داسه پید ضیا شعر له بش
تا رسوا بکی سارق ناکس
بنده شک نیرم سارق مریدن هر وه زلالت
گر فوش ننیوسام له ریو شاعران کیشام خجالت
ضیا باوندپور( فره زان)
هرشو وی حال زارو ،تیده سردانم ای غم
هرچی وراوه دیری خید ه داوانم ای غم
تو خود جایل جوانی ، مه پیر پا خه سیگم
امشو حالم خراوه ، نیویده مهمانم ای غم
چمان سا خسیه مرگ ،امشو له بان مالم
ساتی فرصت دی نیریم، بای وه دیدارم ای غم
اجل امشو جور ته ، کیشی ارا همیشه
لطفی، بکی لو دنیا ، نایده سراغم ای غم
چه شه ویلی نخفتم ،تا گول سو ولام بیود
ته خوب زانی مه چیوشم ،شرین زوانم ای غم
صبری وه سر هاتیه ، ای پا اوپا کی عجل
قرز باوگی لیم توای گیان ادعا کی ای غم
وه سر ری هاوردمه چمان، گیان شریینم
وه هیورمو چی شعرم ها سر زوانم ای غم
نیوشی وه مرگ ترسیه..رنگم پریه قبول
دلم ارا تو تنگ بود ،دردت وه گیانم ای غم
شعر:باوندپور
روژئ وه روژان مهمانیگ چیم
کافریش نیونی اوکه مه دیم
اگر چی له دریونم ،وه تنیور بیوم چمانی
چویلم بوده نذر او ،شرینی زوانی
چوم شون چوی بیی،.. وه ناو ای مهمانیه
عاشقم کرد وه یی هو.. ،عشق مالم رمانیه
اخر مهمانی بیو. .،دل نامه دریا وتم
بود قهوه مهمانم بیود..، وت نیتیونم شکتم
خدا نا دلی چمان... له ریو ادب قبول کرد
له ای قبول کردنه .دواره عاشقم کرد
چریمه گارسن هول بیم وه جای شکر نمک بار
کرده جواو که شور بود اخه بوده زهر مار
له ارامی رشانم.... نمک له ناو لیوانم
وه دمه خنه خواردم،... وه ناو دلو پاشانم
پرسی ارا چه نمک تو وه جای شکر خویدن
مطمعنی عزیزم ...امجا اذیت نیودن
وتم وختی منال بیم..بیوم وه لای دریاو چم
ویاد او روژیله.. وه گرد قهوه نمک خوم
کفم وه یاد زادگام.. مه ایجوره هیوری کم
دلم کفی له هیور ی وه خاطرم هم بارم
ارا باوگو دالگو ارا خویشگو برارم
زادگای مه نمکه ، نمک کسو کارمه
نمک دنیاو دینمه نمک جور یارمه
وه شوری او قهوه اشک وه چوم هاته خوار
دیم ایوش دری گیری منیده اور وهار
اشک چوم نوسا ، شوری کورچیم بری
اوه ارا منالیو ای داستانمه مه گیری
وت مرد زندگیمی عاشقدبیمه وه طور گنی
پیای خاصیگی دل له ولاتت هیچ وقت نیکنی
دیاره فره پیای عشقد عالیه
جوانه مردید خو دیاریه
له خوشیو سلامت الان چن ساله
وه درو چسبانم له یک ای دو وصاله
هرچی قهوه درس کی هم شور هم تاله
البته قضم یک دوساله
نه گورچی درم نه کلیو که بد
چمان خواردسه پیم یی هبس ابد
فشارم ها بان لبه نمک خوم
توبه مه بو دی درو نیم
دروی دامه وسامه وه پای
خدا بانسر بکی وه ریواردان نای
هم کاخ میی هم باخمی ،ستیون مالمی باوگه
هم زامتو هم زجر کیشی،خوشی حالمی باوگه
جور نیوری لبه دیوری،سیا پوش بیو ای ماله
توکوچ کردی مه نوردی،چه تلخی بیوای ساله
چیودلتهات هیشتی وه جا،بیوچگ تره ایبرارمه
دلم خوشیوله بیون تو،له ستیوند پشت بسامه
زمین کمی بیوچگ بیوه اسمانیش قین کردیه
هرچی گردم و چو خردم زمین کسی وتی نیه
مگر تو چند نفر بیوده الانیدن زیو خالیه
دنیای ورشو برشیوه کس نیزانی کی وه کیه
سر وه مه شیوانیده یا دنیا گشتی شیویاس
سو روزده بارم اراد یی گل سرخ یا گل یاس
خور نیر ی بعد از چیند دلم دری اگر گری
وه یاد چیمه کسی احوال وه لیم نیگری
تو چید انگار گشت بردیده وگرد خود
تنیا من وگرد مرگ اویش احوال ولیم نیگیریچه دوران خوشی داشتیم زمانی
وهاری بی گذشت فصل جوانی
تا هاتیم ماوا بگریم لی ای ولاته
عجل هاتو تمام بی زندگانی
چه فکریلی چه نقشیلی چه باسی
له دل داشتیم هزاران فکر خاصی
چه زانستیم گرفتارو پیر بیومن
له گیانمان هزارن بار سیر بیومن
نزانستیم که روزی نیور چومان
ولیمان توریی دلگیر بیومن
نمینی سورو قرار دی ارامان
چیه سوی چومان دی کور بیومن
چنی دل نازکو بیومه خدایا
هوار وخته دی نوبتیو بیومن
کسی وه داد پیر هر نیرسیدن
له گوشی مال نیشیم تا مریمن
اقره عاسیم .هر مرگ چریمن
دواره هم تنیا منیم منو ای دارو دیواره
ارا یک هر درددل کیم.وناوه ای همگه شواره
دلم دیودکی کس نیزانی چو دل گیرم هم دواره
دیار نیه زلف لیلم له ناو هیورم جور دواره
منمو خم.نیتی دنگه شقه کوکی لو مقاره
خدا برمنی صاف بکی هرچی که مال ها ای شاره
لبه تنگه چوه تاریکه منی وقور چوه دلگیره
منی له زندان گنی ، روحم له ناوی اسیره
قفس کی جای شاعره قفس اخه جای شیره
روحم شکت گیانم ژانگی دلم جوان نیه پیره
باور نکی نا شکوری نو عاشقد له گیانی سیره
دی نیتوای بای دلم مردیه الان عزیز دیر دیره