صابر صالحی پور

شاعر صابر صالحی پور

متولد: ۱۶\۲\۱۳۶۵

محل تولد: سیرجان

ساکن: کهنوج

وضعیت تأهل: متأهل

نمونه ای از سروده های وی:

رخت زیبا و رنگت پر زلعب و لعاب است   خانه ات کنار ساحل نزدیک آب است   امشب آیم کنارت می نوشم   دلبرم جامت پر زشراب ناب است

#۲

وفای دنیا به یک کاه نیرزد.      تولد آدمی به یک نگاه نیرزد    گویند آدمی و این هم دمی   مردن آدمی به یک آه نیرزد

#۳

در میان ما اثری زشادی نیست   کس به فکر فریاد و دادی نیست   ما که عمرمان تمام شده و مردیم    آخرش هم سر سوزن زما یادی نیست

#۴

یارم پر کشید راهی آسمان شد   دلم تنها در قفسی زندان شد   نتوانم پیدا کنم بهر خویش یاری    روح و جسمم بی کس و بی همزبان شد

 #۵

نیست حتی یک کاشانه  نمیاد کسی این سو روانه   بدنبال چه میگردی ای دل   دلم تو نگیر این همه بهانه

#۶

زفکر زمانه خوابم نگرفت   زنفرین دشمن آهم نگرفت   در ره خویش روم چه شاداب    دشمن نادان جلوی راهم نگرفت

#۷

شدم مست و خراب و دیوانه    رفتم برون شدم زین خانه    خود را سپردم دست روزگار     شدم سوی قسمت و دل روانه

#۸

ببار بارون حالم خراب است   دلم تشنه و پی یه قطره آب است     صداقت در این دوران کمرنگه     زین زمانه دروغ و نیرنگ باب است

#۹

ای دلبرم گوش کن صدایم  چه کنم نداری تو هوایم   زن سخنی با دلم ای یار   گرنه شکایتت کنم به خدایم

#۱۰

در این دنیا شدم تنها     چه کنم با این غمها    زتنهایی برون آیم روزی    غصه ها پیشم آیند شبها

#۱۱

اول ترکیب قرار دارد سلام      میشه به من بگی یه کلام     نتوانم گویم سخن با تو    عمرم شد کوته و تمام

#۱۲

گریه بود روز و شب کار من    کم نمیشه مشکلی زبار من    گریه کردم تا شدم مغلوب و خوار      نقش و نگار مار شد مشکل زار من

 #۱۳

زغم و غصه فراوان خوابم نگرفت    شادی آن با شراب نابم نگرفت     چه کنم با کوله بار رنج     خاک هم مرا در آغوشم نگرفت

#۱۴

ای بلبلان بخوانید فصل بهار است    زعشق گوئید جانم تمام است    بگوئید زعشق و محبت دریغا مرهمی     گوئید به همه صابر کارش حلال است

#۱۵

سرنوشت مرا این چنین نوشته اند    شکایت مرا زخدا به زمین نوشته اند   مانده تمام غصه ها در دلم  حاجت مرا بین الحرمین نوشته اند

#۱۶

عید نوروز نشان خوشبختی و بهار است   کینه و جنگ نشان بدبختی و زار است     این دنیا که پل صراط بار است    آدمی را در این دنیا چه کار است

#۱۷

مرا به جرم عشق بازی دار زدند    دشمنانم به این مناسبت تار زدند    بی گنه بودم در ره عشق   یارانم به موقع اعدام جار زدند

#۱۸

امام زمان انتظار ظهورت دارم     الان احتیاج وجودت دارم     من که روز و شب دعایت می کنم     آرزوی یه لحظه نگاهت دارم

#۱۹

بدنبال چه میگردی کس نیست      به غیر از خش و خاشاک و خس نیست    زین سخن دروغ و بی معنی     کنند لعن و طعن تو را بس نیست

#۲۰

مادر دست تقدیر مرا آواره کرد      دوری تو ای عزیز مرا ویرانه کرد     من که زدعای تو بی خیر نیستم.   ندانم دعای کدام بیگانه کرد

#۲۱

شب تا سحر بی قرار است دل من     زدست زمانه پا به فرار است دل من      دلم همیشه تنهای تنهاست     زغم و غصه گریه زار است دل من

 #۲۲

ندانم چه باید نوشت     زبرای که به کجا باید نوشت   همی دانم زفراق یار من    نامه ها به چرخ گردان باید نوشت

#۲۳

الهی تا زنده ام خوارم نکنی    در جوانی به قبرستان خاکم نکنی     زین روزگار گذرد با خوب و بد     میان کس و ناکس محتاجم نکنی

#۲۴

شدم پژمرده و افسرده حالم     زغم و غصه سوخته جانم   حال زنده ای نیست کس یاد      مردم جمع شوید دوره مزارم

#۲۵

هنوز زود بود رفتنت ای نامهربان     با رفتنت آتشی افروختی در جانمان  زندگی بی تو معنایی نیست در اندرون     یار با تو رفت در کوچه بی کسون     یار گر رفت ما نیز تنها شدیم      مأیوس و تنها و غمخوار بیمار شدیم

#۲۶

عشق پاک مست و خرابم میکند      در گهواره زندگی خوابم میکند    نتوانم روم هر شب به خواب       تاریکی خانه بدجور نگاهم میکند

#۲۷

حال و روزم با گریه خراب است       اینجا کارم با شراب است      نتوانم کاری  کنم بهر یار        مخم هنگ و پر ز پیچ و تاب است

#۲۸

این دو روز زندگی شاد باش    روز امتحان خدایی یاد باش       هرکه گمره زین ره شد     در ره زندگی استاد باش

#۲۹

ای دوست نشو زمن ناراحت    دوست دارم بینم قیافه شادابت    آرزویم ست باشی سلامت.   خدا باشد پشت و پناهت

 #۳۰

کاش آدمها می مردند در کهنسالی      الهی داغ به کس نده  در جوانسالی     اینجا شده چه همه خشکسالی     بعضی آدمها تحت پوششند در شصت سالی

#۳۱

جوانی را دیدم گریان می آید.      نفس زنان و بهت زده حیران  می آید      به او گفتم چه رسمیست گریانی       گفت زفراق است اشکم چنان می آید

#۳۲

الهی مرا اسیر این دنیا مگردان.     صفای آدمی را رو به بلا مگردان      شاید عشق را زیاد برم اینگونه   صابر را به عاشقی مبتلا مگردان

#۳۳

نیستی هر لحظه صدایت کنم.     کجا گردم پیدایت کنم.      گهواره بچگیت در دستم       منتظر مانم برگردی خوابت کنم

#۳۴

دلم میخواست دامادت نمایم.     لباس دامادی به شادی قامتت نمایم.      چه کنم دست اجل مهلت نداد    حال آیم و گریه بر مزارت نمایم

#۳۵

ای کاش سیری نگاهت میکردم.   سرمه چشمم بدرقه راهت میکردم.    گر اجل اندکی بر تو مهلت میداد        بوسه بر چهره معصوم و پاکت میکردم

#۳۶

کمتر کسی نماز و ذکر خواند کند عبادت.     بار الهی کمرنگ شده طاعت.    مردم خیالشان همگی روند بهشت.     کس به فکر قیامت نیست آن لحظه و ساعت